Перевод с русского языка на белорусский

Мал?твы з полымем злучэнне

(а?тар Дзм?трый Акунё?, член Саюза п?сьменн?ка? з 2000 года г.Масква)

З?ма. Марозны стылы вечар.
Кал? наста? заве? час
У царкве гарэл? ярка свечы,
Сляп?? святлом абразастас.

Святар, у рызы апрануты,
Бы? маладым для тых мясц?н.
Хрыстовай вераю славуты
Ён ?ншых не шука? пуц?н.

Ён службу вё?. Ра?ла завея.
У сценах белых, н?бы снег,
Бы ветрам адчын?ла дзверы,
Марозны халадок прабег,

? па дра?ляных палав?цах,
З сабою ?нёсшы пах духо?,
У футры белае дзяв?ца
Сышла пад цен? абразо?.

Мал?лася, прыкры?шы вочы
Крыху змакрэлыя ад слёз.
Якую ролю ёй прарочы?
Сыграць у гэтай ночы лёс?

Святар бы? мараю жаданай.
Таму рашыла пасля ?с?х
Пайсц? да споведз? аддана,
Каб ?м застацца ?два?х.

Была да?но яна вядома
Гандляркай целам па начах.
Цяпер з "Гамора ? Садома"
Храм бы? абраны для граха.

Так целам дрыжучы, нясмела,
? патуп??шы свой пагляд:
- Вялебнасць Ваша, я б хацела
Таемны здзейсн?ць Вам абрад,

Хачу з грахам? разв?тацца,
Палегчыць душу я хачу ,
Дазвольце мне паспавядацца,
Прызнацца ? тым, пра што ма?чу

Перад людзьм? ? перад Богам,
Хачу пакаяцца, але…
Хоць Ваша служба будзе до?га,
Я застануся. Так смялей.

" Якое юнае стварэнне!
Ня?жо грашная?" -? прыц?х.
Ста? мо?чк? думаць аб прашэнн?…
Вось застал?ся ?жо ?два?х.

Ён бласлав?? яе знаменнем,
Накла?шы рук? на чало.
Абрад пача? на аддаленн?
У мяцель схавалася сяло.

Ужо ? ночы палав?на.
-Ой, цяжк?, Госпадз?, мой грэх:
У малаццы, блудзе я пав?нна
Н? прабачэння мне, н? ?цех.

Бы? голас ц?х?, спачувальны
У гаворцы, як на скл?зк? шлях
Яе навё? купец – нахальн?к.
Вышэй уздых? ? грудзях.

Румянцам шчок? за?рдзел?,
Жаданнем голас загуча?,
Як бессаромнасць у пасцел?
Нахабна, до?га смакава?.

Яна ?сё болей распаляла
Душы юрл?вы той запал,
Як бы знарок выпрабавала,
Ц? Дух Святы ? ?м трывалы.

Стаял? ? чорных слёзах свечы,
З лампады ладану сагнала.
Яна ?зяла яго за плечы,
Купэля храма застагнала.

О, як прас?ла ? мал?ла
Цякл? сляз?нк? па шчаках:
-Я Вас люблю. ? я не ? с?лах
Трымаць агонь у сва?х грудзях.

За нас да?но рашыла неба,
Што стану вашай я навек.
Я так хачу. ? Вам не трэба
Трымаць сябе. Вы ж чалавек!

Я маладая перад Вам?.
Ну, пашкадуйце, мы ж адны.
Аддайцеся любов? Сам?,
Пазнайце смак яе зямны.

На храм н?быта наляцел?
Усе злыя дух?, ? мяцель,
? с?лы цёмныя хацел?,
Каб ён з дзяв?цаю ? пасцель

Зак?ну? разам крыж ? веру,
Сваё сумленне,чэсць ? до?г,
? прыкладам сва?м цяпер ён
Бясконцым л?кам люду мог

Звясц? да бездан?, да цемры,
Народ хрышчоны пагуб?ць…
Перад аголенаю дзевай
Стая? ён, як глуханямы.

Як?м жа зманл?ва цудо?ным
Прык?нецца,бывае,зло.
Але, хто зведа?, той запомн??:
Мал?цеся! Хай крые Бог!

Як? магутны часам Д’ябал,
А чалавек прад ?м слабы.
Згадз?цеся, што нават Павел
Хрыста па слабасц? забы?.

Мужчынск? валявы пачатак
Перастава? ?м к?раваць.
Усё нутро ? ?м запалала,
? ён пача? яе жадаць.

? паплыл? сцяны каменн?,
Як непрытомны, застагна?.
? раптам рухну? на кален?:
?зыдз?, Д’ябал!!!- пракрыча?.

Тры свечы запал?? ён смела
? пальцы прама на агонь.
Ад болю быццам палягчэла:
Гарэла плоць – пякло далонь.

Трыма? яе ён да знямог?,
Мал??ся, слёзы на вачах.
Хаце? ачысц?ць перад Богам
Душу, што гразла ? грахах.

Ён до?га плака? ? мал??ся,
Ад свечак свет твар асвятля?.
Пад ранак, стомлены, звал??ся.
Св?танак Боск? настава?.

Зара, н?быта чара?н?ца,
Пяшчотай асвяц?ла шыр.
Пайшла, пакая?шысь, дзяв?ца
Ад м?ру, пэ?на, у манастыр.

З?ма. Марозны стылы ранак.
? подых ветру , як крышталь.
Ста? мудрым малады святар наш,
А вера моцнай, н?бы сталь.


З пераклада? Дзм?трыя Акунёва