Зварот да беларускiх вайскоуцау

Стары рэжым свой час да?но аджы?.
Не здольная хлусня зняслав?ць пра?ду
? вырваць слуп дзяржа?нае мяжы,
Як? сягоння адчувае здраду.

Мы верыл? Вам шчыра, тольк? Вы
Народ з прысягай разам падманул?.
Не бачыце зус?м сваёй в?ны,
? кажаце: нас к?нул? пад кул?.

Успомн? клятву! -- Ты ж яе дава?,
? кля?ся верным быць свайму народу.
Чаму ж ты свой народ не падтрыма?,
Кал? ён крочы? здабываць свабоду?

У здрадным часе ?снасц? няма.
Рэжым крывёй адных друг?х яднае.
Парука кругавая, бы сцяна,
Аб будучым не думае, не дбае.

?зно? народ змагаецца адз?н
Супроць с?стэмы, што зн?шчае веру.
Не падман? яго, не абкрадз?,
Не стань сва?м братам ? сёстрам зверам.

Патрэбен ты Радз?ме ? садам,
Патрэбен бацьку, мац?, той сябро?цы,
Якой каза?: я ?сё табе аддам,
А не аддам -- прывяжаш на вяро?цы.

Не нац?скай на спуск, што ?звё? рэжым,
Дзеля таго, каб жыць за?жды прыгожа.
Зямл? не трэба новыя крыжы.
Ёй трэба пра?да.
Пра?да пераможа.