Пранёсся мiма снежань шэрай птушкай

Пранёсся м?ма снежань шэрай птушкай,
Сняжынк? дзесьц? страц?? па дарозе.
Ты бровы пры?зняла, як быццам дужк?.
Я бачу - ты сумуеш па марозе.

Не варта сумаваць, бо прыйдзе студзень,
Таропк?я яго я чую крок?,
? ляжа снег табе на плечы, грудз?,
Ад холаду паружавеюць шчок?.

У шапк? снегу дрэвы апрануцца,
Шчарбаты лёд замкне надо?га рэк?.
У студзен? я мару апынуцца,
Каб вуснам? твае сагрэць павек?.
15.01.2014

Метки:
Предыдущий: А мабуть то вороги?
Следующий: Одинокий в блуканнi своiм