Была бацькоуская...

Была бацько?ская майстро?ня,
Сталярны запаветны кут.
Няздарам бацька мой не ро?ня,
Нязменна зав?ха?ся тут.

Акенца, дзверы ц? прылады
Сталяр някепска майстрава?.
Кубельцы, бочк? без брыгады —
Бандарыць — дзед прычарава?.

Наследнасць, спадчыныя рысы,
Парушыць бацька ?х не мог.
Працяг радз?нных каштарыса?
Яго цягну? да перамог.

Ад поту мокрая кашуля,
Навокал трэск?, стружк? пах.
Мог бацька змайстраваць ? вулей.
Пчаляр: ?Смалою каб не пах!?

Спыня? занятк? бацька зрэдку,
За?сёды ён пры справах бы?.
Ад продка? атрыма?шы метку,
Навуку гэту не забы?.


Метки:
Предыдущий: Давай сбежим
Следующий: Шекспир, сонет 33