Зн зала мары н тачкай цяпла

Вера Стасенка
Карал? з бус?н ягадных пляла,
Спяваючы пра лёс у роднай хаце.
Зн?зала мары н?тачкай цяпла,
Каб прытул?ць бл?жэй да сэрца шчасце.
Стам??ся боль, мне вольна жыць адной
Наканавана Богам праз турботы...
Каханне дз??нае прайшло жывой вясной,
Заста?ся вобраз звыклай адз?ноты.
Мне лек? – радасц? ? смех сыно?,
Удзячны водгук ад маёй сябро?к?.
Не вернецца каханне ? хату зно?.
Жыву далей успам?нам ад вандро?к?.
21.09.2021