Нашчадкi вечнага былога...

Нашчадк? вечнага былога...
Забыцца на яго? Бяда...
Ад продка? — слава, Перамога,
?х сказ — празрыстая вада.

Пашчасц?ла — мне выпа? шанец,
Знаём?цца ды шанаваць.
Мой бацька бы?, як самазванец,
Сам веда? — трэба ваяваць.

Адда? Радз?ме перавагу,
Не спа? на печы — ваява?.
Не ме? заявы на ?вагу,
Ён Перамогу будава?.

?Пав?нны я...? — так дасканала
Усведамля? ды ваява?,
Каб зг?нула навек навала,
Ён мног?х вытрымкай здз??ля?.

Нашчадк? сла?нага былога...
Унук?, дзец? тых байцо?...
Для нас здабыта Перамога
Крывёю дзеда? ды бацько?.