Сшытак

(на белорусском языке)

Я маю сэрца, заручоны
Мал?твай ск?цк?х святаро?,
Вадой крын?чнай асвячоны,
Што выцякае з гушчаро?.

А с?лы мне дае узвышша -
Курган, дзе мрояць зямляк?,
Там стары дуб л?сцё калыша,
Пад погляд стомленых рак?т.

Кусты парэчак - яго дзетк?,
Па?згорк?, сосны – сваяк?,
? сыпле жолуд на палетк? -
Як гаспадар зярно з рук?...

А за сп?ной гудзяць машыны,
? вусце ссушанай рак?,
? ад жалеза гон? стынуць:
Абрысам чорным - бальшак?.

А дуб вярстае сэрца кольцы,
Ц?хоня вечны, як раней,
Яму надзею дае сонца -
?скра ? блак?тным палатне.



На Курган?сц?ках узвышша –
Над Эсай цёплы, родны кут,
Тут подых цёплы, ? гарышча
Ад смуг падзённых ? пакут.

А мо там замак старажытны,
Ц? гарадз?шча зямляко??
Дз?восны край, радз?мы сшытак –
Старонка з гушчы прадвяко?.

На снимке: курган - как вздох Земли - в прибрежье Эссы и бывшей Берешчи.


07/01.17