Ды няужо?

Заз?рн? ? мае вочы. Ня?жо ты пабачыш у ?х
Ту бязьдумнасць ?стоты, што жал?ць руку даючага?
Успрымай жа мяне не навобмацак, дык на слых.
Я цярпл?вым чаканнем да горла ?жо атручана.

? на простым пытанн?: “Чаму не л?ецца сьмех?”
Зав?саю ?с?м цяжарам спробы сьпяваць, смяяцца.
Ды ня?жо гэта Бог, па к?шэшях тасуючы “грэх-ня грэх”,
Ад любов? нам ра?ць за?сёды адно ратавацца?