С. Н

Да цябе напэ?на таксама
Зараз у вокны стучыцца дождж,
Неяк сёлета ён вельм рана
Падабра?ся да думак-рощ.

Захап?, затуман? вочы,
Ан?чога ? ?х больш няма,
? няма н? слы, н? мочы
З ?м змагацца - адна бяда.

Але ж нават у чорнай манеты
Недзе светлая ёсць старана.
Я чакаю. Тва? партрэты
Прытуляе старая сцяна.

Пэ?на гэты вял?к? горад
Цешыць сэрца тваё без мяне.
? не я, адз?нок? холад,
Абдымае за плечы цябе.

Метки:
Предыдущий: Ностальгия. Брату посвящается
Следующий: Рождение гор