Паштовая сувязь

Як утварылася ты, пошта,
Кал? з’яв?лася, навошта?
На гэта каб знайсц? адказ,
(Што зац?кав?ць, мо, ? вас),
Хачу ? г?сторыю з?рнуць,
Пласты вяко? перагарнуць…

Спачатку поз?рк нак?рую
? м?ну?шчыну зус?м с?вую.
Тады злава? патоп бурл?вы,
? гром стых?? гаварл?вы
Маланкам гулка падпява?,
Трывогу Ною навява?.
А Ной, б?блейск? патрыярх,
Бярэ з ка?чэгу пару птах -
Варону й голуба с?зога -
? адпра?ляе ?х ? дарогу,
Каб ведаць, ц? спын?л?сь воды
Раз,юшанай грахом прыроды.
Лян?вы воран хуценька вярну?ся –
Да глебы ён не дакрану?ся.
А галубок лята?, лята?…
Упарта Ной яго чака?.
? вось, нарэшце дачака?ся,
Ды ?зрушана расхвалява?ся,
Бо галубок прынёс гал?ну
Зламаную з куста масл?ны.
То вестка добрая была -
Стых?я ?рэшце знемагла.
Так першы голуб - паштав?к
Для службы чалавеку ?зн?к.

Наступны прыклад з да?н?ны
Грэка-пярс?дскае вайны.
Пад Марафонам бл?з Аф?ны
? парыве мужнасц? адз?ным
На прыступ перса? грэк? ?зял?
? са сваёй зямл? прагнал?.
Каб абвясц?ць хутчэй стал?цу,
Была патрэбна калясн?ца,
Але праз жорстк? бой так сталась,
Што з ?х н?воднай не засталась.
Тады бы? выбраны пасланец
Адважны во?н атц?канец.
Увесь свой шлях па сонцапёку,
Праз ледзь стрыманую спякоту,
Насустрач сухавею ветру
Сорак два з гакам к?ламетры
Ён шпарка-шпарка бег, не йшо?,
? з тым у летап?с ?вайшо?.
Той во?н грэчаск? кур,ер,
Сучаснай пошты п?янер.

Няспынным бегам марафонца
Бягуць, бягуць гады бясконца…
Ужо не тольк? карал?
Ды ?мператары магл?
Паслаць пакет, п?сьмо, пашто?ку,
? просты люд адчу?, што ло?ка
Паслугай пошты карыстацца.
На яе можна спадзявацца.

А на абсягах майго краю
З ранняй г?сторы? паштовай
Я чую цокат ад падковы,
Ды звон званочка, што з Валдаю,
То сумна б,е, а то спявае
Вясёлым звонам дз?нь-дз?нь-дз?нь.
…Сярод сняго?, куды ня к?нь,
?мчыць паштовая карэта.
У ёй дзяржа?ныя пакеты,
Пашто?к? з вершам?, л?сты.
Тут не да лёгкай драматы.
Тым больш, што вунь з-за небакраю
?мгл?ста хмара нарастае.
Калючы вецер, як скразняк,
Заб??шы дых, удары? так,
Аж засляз?л?сь сам? вочы.
Празрысты водгук ад званочка
З захлёбам? ста? галас?ць,
Ды снег на?кол пайшло круц?ць.
Карэту к?дала ? бак?.
Тут жа галодныя ва?к?
Здабычу лёгкую пачул?,
Ад тракта тройку адвярнул?.
Ямшчык валок каней рукам?,
Нашчупва? каляю нагам?,
З ружжа ? паветра ён пал?? -
Драпежн?ка? не падпусц??,
Са страмянным ва ?пражку ста?,
Але ж у тэрм?н пошту зда?!

Вось тут убачы? я выразна
Учынак мужнасц?, адказнасць
Да адпра?лення?, што прымал?
? з яма ? ям перадавал?
Паштав?к? у пэ?ны час.
Здаралась так у ?х не раз,
Бо не здарма узн?кну? спе?
Пра ямшчыка, што захварэ?.

У мностве ж нашых бурных дзён,
Пярэдн? край – то паштальён.
Са сваёй сумк? ён, як з рога,
Для ?с?х багацця мае многа.
Гэты душэ?ны дабрадзей -
Падтрымка для старых людзей,
Надзея маладым ? растанн?,
Чакаючым любв? пасланн?.
Ды вы ?згадайце вопыт свой,
Кал? расста?шыся з сям,ёй,
Л?сты, пашто?к? сам? слал?,
Як з нецярпл?васцю чакал?,
Кал? ж, кал? падыйдзе ён,
З чаро?най сумкай паштальён.

Так, сувязь-пошта ?жо, як трэба,
Задавальняла ?с?х патрэбы.
Але ?мкл?вае жыццё
Электрасродка? разв?ццё
Узнесла моцным канкурэнтам.
Каб не згуб?ць сва?х кл?ента?,
Паштав?к? з ус?х кра?н
Парадак ладз?л? адз?н.
З,я?леннем марк? "Чорны пенн?"
Был? пакладзены ступен?
Рэформы знос?на? паштовых,
А на узгодненых умовах
Сусветны створаны саюз,
? як? ? наша Беларусь
Належным чынам уступ?ла.
Бо ведама ж - ? адз?нстве с?ла.
Тольк? сумесным намаганнем
Прадо?жыць пошта ?снаванне.
*
Кур,ер, ямшчык ? паштальён
З былых вяко? да нашых дзён,
Сувязь паштовую стварал?,
Нам эстафету перадал?.
? мне выпадак дарава?
Карысным стаць да гэтых спра?.