Восеньскае

Пак?нь турботы-клопаты. Спын?ся.
На пяць хв?л?н. Здз?в?ся хараству.
Да восеньскае казк? дакран?ся.
Хай светлы сум закружыць галаву.
Пацеш пагляд. ? сэрцу дай нап?цца
Сагрэтага святлом кляновым дня.
Кастрычн?цкая песня-таямн?ца.
Самотна залатая ц?шыня...
Прыслухайся. Душа сама падкажа:
Адрынь спяшл?вы тлум дарог-трывог.
Пачуццям волю дай. ? згода ляжа
Бярозавым бурштынам каля ног,
Пакуль дажджы й свавольн?к?-вятрыск?
У гразь не ?топчуць восень-прыгажосць...
За мудры напам?н паклон ёй н?зк?,
Што й я на гэтым свеце тольк? госць...

Метки:
Предыдущий: Iнфантильнiсть
Следующий: Як там було? Метеликом