Сонца з м разам прачнецца...

Сонца з ?м разам прачнецца,
Вецер адправ?ць у дарогу,
Вечар дасць адпачынак,
Ноч, яго, сном адорыць...

На хвалях мелоды? сэрца,
Плывуць яго думк? ? далечу,
Па рэках надзея? чарговых,
Да мора?, безмежавых, мро?!

Там шчасце яго пахавана,
Сярод бераго? аксам?тыных,
Нябеса? бялесых, хмара? блак?тных
Яго зорка прытулак знайшла

У вуснах мал?твы адчаю,
Хутчэй бы, сустрэцца з натхненнем,
А побач так?х жа путн?ка? згра?,
Як?х за туманам яму неразгледз?ць!

Адна з ?м сястра-адз?нота засталася,
Кал? ?се зн?кл? ? роспачы зорнай,
Адчай тольк? п?сьмы яму дасылае,
? злосць без дазволу ? сны пран?кае...