Бясплённасць

У аблоках чытаю нясцерпны падман.
Подых ветру хварэе на сум ? маркоту.
Зав?руха быцця прадракае самоту.
Прад вачам? трымц?ць апраметны туман.

Беспрытульная цемра кусае зямлю.
На асколк? крышыцца нямая а?рора.
? па шыю ?жо фарысейнае мора.
Недарэчнасць пануе..а можа я сплю?

У паветры кружыць аксам?тавы снег,
Ды ?зно? пралятаюць аконныя шыбы.
Ах бравурны хаос перал?чвае х?бы!
Па дарозе апошн? ?дзе чалавек...

Я малюю ? прасторы бязмежныя жах?,
Раскрыжо?ваю думк? на мокрай паперцы.
Разумееш, чытач, дабрыня - вось, у клетцы,
А Фартуна раск?двае душы на плах?.

Вераломныя людз? выкрыкваюць вета
У пустэчу. Няведанне. Важк?я крок?.
Тольк? соль жа ? чым? На аблок?
Узнясл? вакханал?ю вонкава ?лета.