Калi б...

Кал? б мы ?бачыл? к?но сва?х учынка? –
ан?мацыйную карц?ну сябелюбства –
? на люстэрках па?мгненных фотаздымка?
заф?ксавал? непазбежныя наступствы,
магл? б, напэ?на, ускрываць сваечасова
недасканаласця? назойл?вых нарывы
?, з ?снавання выц?скаючы высновы,
у жыццяп?с уласны ?нос?ць карэктывы.

Кал? б чытал? думк? ? одуме, бы кн?г?,
? за свабоду слова йшл? на амбразуру,
? на п?сьмо сваё накладвал? вярыг?
любов? божай, а не здзекл?вай цэнзуры;
? каб шукал?, як вады ? пустын?, вол?,
а не фальшывых тлумнай сытасцю ?дыл?й,
магчыма, гэты свет змяняючы павол?,
мы б ? ? сябе душу на лепшую змян?л?.

Кал? б вышэй свае пачуцц? падк?дал?,
накшталт адчу?шых смак палёту птушанята?,
?, не хаваючыся ? бульбу ад рэал?й,
га?л? сэрца ?с?м, што вел?чна ? свята;
сваю зямельку, як матулечку, люб?л? б,
? не к?дал?, ? не здраджвал? н?кол?,
а прасла?лял? край у роскв?це ? с?ле –
напэ?на, вартыя был? б ?накшай дол?.

23.01.2013