Я научилась без тебя

?ас насто?ав без тебе да сум сво?а
и да дишам и да се радувам на сонцето!
Штом низ мрачно окно ?е гре?не тоа
топол лач ми се слева во срцето...

Ширум ли прозорец ?е отворам ?ас
во срце како стрела ми се врива
топлината од здивот тво? и глас,
и трепет на пока?бата тво?а ме обвива.

А штом тивко ветре со лек повев
нежно ме допре по лице, по раце,
наеднаш се?авам небаре потсмев
тоа ми шумоли од твоите кадрици.

Зна?, без тебе научив сво?а да бидам
сама да му се радувам ?ас на сонцето...
Ако пак тебе тага те свие, ?е ти идам
сал на прозорец како лач - не во срцето!

*препев на македонский Чедо Цветановски