Ты мяне не чакай

Ты мяне не чакай...
Я прайшо? красав?цк?м дажджом...
Ручаям? ?мкл?вым? збег –
да бл?жэйшай рачулк?...
Бачыш,
следам за мной,
непад'ёмным па?зе багажом –
груз
няда?н?х турбот,
напа?няючы грукатам гулк?м,
Н?бы рэхам, прастору м?ж нам?...
Сапра?дны ф?нал...
Нашых знос?н, нацягнута-штучных,
загрузшых у багне.
Дай мне сплысц? адсюль!
Адчын? да свабоды канал!
Той плыве да сапра?днага шчасця –
хто гэтага прагне!
Ты мяне не чакай.
Н?бы боль успам?на? былых,
з паваротам рак?
наза?сёды я зн?кну,
адгэтуль...
У цябе будзе шанец да ранку кахаць маладых...
Я падставу знайду
дасягнуць нерэальнае мэты...
23.05.2013


Дзякуючы Алегу Б.