Будзь жа

Вечарам некуды сум адлятае.
Зно? не вярнуцца пад ранак яму...
Хай ён у бездан? ц?ха зн?кае,
Тлум твой жыццёвы яму я здыму!

Я ад цябе забяру ?сю трывогу
? ?сю разгубленасць у гэтым жыцц?!
Дай жа мне права прыйсц? на падмогу,
Дай мне магчымасць з табою ?сц?!

У эга?зме, так?м адмысловым,
Ведай, не ?здымеш вышэй галаву,
Тольк? ? пакуты зно? к?нешся новыя!
Я не прашу, я з жальбою раву!

Будзь жа ты проста лагоднай дзя?чынай,
Будзь ты ласкАваю жонкай, каханкай!
Стань зно? такой жа бл?скучай жанчынай,
Што я ?бачы? у леташн?м ранку!

Я закл?наю: не ?нач ты н?чога!
Памятай, што я кахаю цябе!
Ведай, святла не бывае шмат-многа!
Ты - маё Сонца! ? патрэбна не ? сне!