У школе

Ад успам?на? н?куды не дзецца.
Не хоча памяць з ?м? разв?тацца:
прынос?ць мро? светлыя з дзяц?нства
? мары акрылёныя з юнацтва.

Я марыла наста?н?цай быць ? школе,
каб вучн? ?се цан?л?, паважал?.
? час наста?: я шла па кал?доры,
а ? класе дзец? ?жо мяне чакал?.

Глядзел? дваццаць пар на??ных вочак:
там прага да жыцця ? да навук?.
Амаль што кожны з ?х вучыцца хоча,
амаль што кожны падымае рук?.

Прыемна став?ць добрыя адзнак?.
Я радавалась - не дарэмна праца.
Але был? у класе небарак?,
што з ведам? не хочуць сустракацца.

Адз?н, на жаль, надзвычай бы? упарты
? не хаце? зус?м раб?ць урок?.
Бывала - ляжа аб?бок на парту,
а на за?ваг? - не паводз?ць вокам.

Дарэмна я усе сiлы прыкладала,
не памаглi нi клопат, нi старанне.
Было маей увагi хлопцу мала
i гэтым ён балюча сэрца ранi?.

Турбот i слез прыносi? ён нямала.
I вось - адправiць хлопца вырашаюць,
са згоды мацi, у другую школу,
якую спецыяльнай называюць.

Цяпер я ? школе Божай - вучан?ца.
Данос?ць Бог да сэрца Свае Словы.
?мкнецца Ён, каб я магла вучыцца
? быць к Яго экзаменам гатовай.

Хачу я быць рупл?вай ? стараннай,
каб радаваць Наста?н?ка ?суса,
хачу я працаваць,а не лян?цца,
? Яго нябёсы ?сёй душой ?мкнуся.

Ды, час ад часу, памяць ?сёж вяртае
мяне у мой клас, дзе бы? той самы хлопчык,
як? не разумее ? не знае -
а што тут ад яго наста?н?к хоча.

Я часам знемагаю ад турботы
? забываю пра сваё давер'е.
А часам засынаю ад ляноты,
? не гару, а тольк? ледзве тлею.

А Ён чакае працы маёй пленнай,
каб добрыя я веды назб?рала,
? словы, што гаворыць Ён штодзённа,
навек у свам? сэрцы зберагала.

Тады хутчэй у мал?тве прыбягаю
к Наста?н?ку ? стукаю у дзверы,
адзнаку прабачэння я трымаю
па л?тасц? Яго - дарунак веры.

Я ведаю, што хутка час настаене:
выдатна я змагу вучыцца ? школе,
? радавацца будзе мой Наста?н?к,
кал? змагу я жыць па Божай вол?.