Стыхiя

Лезе зялёнай калматаю лапаю,
Н?бы драпежн?к раз'юшаны, бэз
Мне у акно, дзе сяджу за гарбатаю
Цёпла ? ?тульна, гучыць паланез.

Дождж саагульн?кам к?дае ? шыб?ны
Кропл?, бы кул?, аж пошчак ?дзе!
Я ж, не зважаючы, у Слова ?глыблены,
М?рна плыву па нябеснай вадзе.

Рве на шматк? квецень дробную стрэлам?
(Бой перуны не на жарты вядуць).
Сцiхне стых?я - адзенням? белым?
Божыя служк? зямлю апрануць.
16.05.2014.

Метки:
Предыдущий: Дзiуны куточак
Следующий: Зимова рибалка