Струменiць густая мяцелiца...

***
Струмен?ць густая мяцел?ца,
Бру?цца сярэбраны снег.
Мне часам у шчасце не верыцца,
Яно, як мяцел?цы бег.

Сягоння вясёлая, белая,
А за?тра жахл?вай пургой
Абрынецца вогкая, шэрая
Над беднай маёй галавой.

Сягоння кранаешся вуснам?,
А за?тра на захад сплыве.
? зно? адз?нока ? вусц?шна,
? сум – да сябе пазаве.

Мне часам у шчасце не верыцца.
А снег безупынна ляц?ць…
Здаецца, што тольк? мяцел?ца
? можа шчасл?ваю быць.

01. 03. 2018 г.