Там калiсь

Там кал?сь
у законнай зямл?,
Рушыл? штось
у рыцерскай бран?.

На вял?зных гербах
Белы арол,
Як? ? пер'ях белых
прагне варожай крыв?,
Як? ? шчытах чырвоных
трымае трон.

Святыя хлусы ды каты,
Гнусныя дэмана псы.
Вы ? хрыста апранул?сь,
Шкодз?л? нашай зямл?.
Трымайце мячы!
? помсту ад бацка?шчын?!

? ёсць яшчэ це,
Гдзе на бела-чырвона-белых сцягах,
Гдзе пагоняю скачаць —
Л?твою нязменно ворага рушаць
На ворага - рыцары Новагорада
Зь непах?снасцю руху ? сэрцы.

Шмат гербо? зь ус?х местэчак,
Шмат харугва? зь тых вось княства?,
Шмат пляменных ваяро?,
Што в?таючы па лёсе сябра? —
Разв?тал?сь зь сем'ёй,
Дн? йдучы да крыжако?.

Але ? тыя чакал?,
Зь ус?х земель хрышчоных
Зазвал? найм?та? хвалёных,
А сам? Ва?кавыск спал?л?.
Бядою да Л?твы рухаючыся,
Апошняй перамог? трымал?ся.

Магутнае войска зазвал? яны,
Мабыць за двадцать тысяч крыжо?,
Ад княства-б?скупства Варм?нскага,
Да Герцагства Памеран?я-Шчэц?нага.
Чы?м? сюзерэнам? Ордэну был?,
Ды ха?русн?кам? таксама яны.

До?га чакал? б?твы крыжацы,
Маг?стар Ульрых фон Юнг?нген жада?шы
Загада? два мячы да брата? аднесц?
? па аднаму да брата аддал?,
Каб браты хутчэй рушыл?
Ды голавы паклал? ц? м?р склал?.

Ягайло бы? у царкве,
Дзве месы плака? па богу,
Па перамог? ад брату,
Бо люду было не зл?чыць.
Ды пекла чакала ?с?х
Тых, каго Бог не ачысьц?ць.

А В?та?т вельк? княже,
Зь ваярам? ? пол? стая?,
Зь камандз?рам? мов??.
А харугва во?чая да бою мал?ла,
Колер блак?тны ды во?ча галава;
Трымал? Ва?кавыск? сцяг на крыжы.

Два крыжака да царквы ?вайшл?
Два мячы аголеных аддал?
Вел?к?м? людзьм? тыя был?
Герольды Ордэна, але
Адз?н знак Святой ?мперы? Рымскай ме?,
Друг? ад князё? Шчэц?нск?х бы?:

"Кал? Ягайла кароль ? брат жадаюць
Тыя мячы, каб рушыл? вы,
Зь адвагай магутныя ваяры.
Кал? поле л?чыш цеслым ты,
Маг?стр ад ро?нага поля адступ?ць
Ц? на Марсава поле падыдуць рыцары."

Апусц??шы тых герольда?,
Апрану? ён у сукно пруск?я мячы
Ды пача? мчаць, што ёсць моцы,
Ад царквы кароль да брата.
В?та?т да?на ?жо жда?,
Але рушыч адз?н не жада?.

Чака? ягонага прыбыцця,
Каля татара?,
Тых вось новых,
Чы?х сэрца ён ласкай атрыма?.

Але ? пераломны по?дзень,
Кал? чакаць ужо не было моцы,
Ён узя? усё ? свае рук?
Й страляюць зь коней лук?,
Татары б?л?, што ёсць моцы,
Але ? бойн? адступ?л?.

Немцы гнал?ся да ?х,
Як псы шалёныя на зайца?,
Дзе чакал? ваяры Л?твы.
Бача тольк? вось ахвяра?,
Страц??шым вось гэтым ус?х,
Дзе разб?л? ?х Л?тв?ны.

Гэй ды руш на ворага Л?тв?н!

А вось тыя, што не бегл?,
На паляка? шлях трымал?,
Дзе Ягайла Крака? страц??.
Але арол бы? магутны,
Шыбка новых рыцара? скл?ка?
Тыя вось ?м дал? рады.

Гэй ды заб? ворага паляк!

Кал? вораг? п'янел? ад спакуса,
Коня? слыхаць была грук,
Гэта Л?тва моц вяртала
Ды Тэ?тонца? атачала.

Гэй ды руш на ворага Л?тв?н!
Гэй ды заб? ворага паляк!

Во?к? рэжуць!
Во?к? б'юць!
Гедым?на знак нясуць!
Камандз?ры галавы сякуць!

Тольк? трупы рыцара?,
Тольк? ?х кро?,
Бачыць у поле гэтым было
Ад ордэна некал? вял?кага,
Але вось сёння заб?тага
? тольк? кро? на мячах стыла.

? тольк? л?тв?н шука? сябро?
Тых хто зь ?м бы?
Ды потым зь Польшчай далей ?шо?
Даб?ваць тых, хто ?цёк...
Тых хто здрадз?? ус?м,
Заб?тым, а таксама жывым...